Prace grupy LIGNA, składającej się z performerów i artystów medialnych, które zostaną omówione podczas tej prezentacji, mają jeden wspólny mianownik: zwracają się do swojej publiczności jako do kolektywu, który poprzez wspólne działanie jest w stanie dokonywać zmian w przestrzeni – czy to będzie monitorowana galeria handlowa, czy deptak czy też typowa pudełkowa czarna sala w teatrze offowym. Te oparte na współpracy interwencje zawsze odbywają się w sytuacji zapośredniczonej: komunikat kierowany jest do kolektywu poprzez medium – jak na przykład radio, zaprogramowane odtwarzacze plików dźwiękowych, filmów bądź komunikatory. Pojedynczy uczestnik znajduje się w paradoksalnej sytuacji równoczesnego połączenia i izolacji. Kolektyw nie jest w stanie osiągnąć jedności, nigdy tak naprawdę tym kolektywem się nie staje. Tego typu wyprawy w przestrzeń możliwości i pośredniczenia rozproszonego kolektywu idealnie nadają się do pracy z młodymi ludźmi, ponieważ zawsze mają za odbiorcę ciała uczestników, a w centrum zainteresowania znajdują się gesty i ruchy. A jednocześnie prowokują pytanie, czy kolektyw jest młodym w ogóle potrzebny, co kolektywne działanie jest w stanie im zaoferować, kiedy cały świat się ujednostkawia, działając głównie w odosobnieniu przed ekranem?