Jak się zaczęło?
W 2002 roku Danuta Marosz objęła dyrekcję Teatru Dramatycznego w Wałbrzychu i, poszukując formuły jego funkcjonowania, zaoferowała współpracę niżej podpisanemu. Chcieliśmy, żeby teatr otworzył się na rozmaite działania okołoteatralne. W dokumencie – pomyśle pt. „Więcej niż teatr. Projekt działań okołoteatralnych” sformułowane zostały takie postulaty: „Podejmijmy tedy ustanowienie instytucji teatru, który jest regionalnym ośrodkiem – animatorem życia teatralnego i teatralnej edukacji w mikrospołeczności Wałbrzycha i okolic, teatru konstruującego i wychowującego swoją widownię, bez którego nie odbywa się żadne znaczące dla tej społeczności zdarzenie”. Wśród konkretnych propozycji działań, obok spektakli edukacyjnych, wszechnicy teatralnej i innych pomysłów, znalazł się projekt utworzenia TEATRU EDUKACYJNEGO; w zamyśle miały to być: „kilkumiesięczne cykle zajęć, w których teatr jest narzędziem wspomagającym kształcenie i wychowanie, realizowane ze zmieniającymi się grupami młodzieży; parateatralne zdarzenia poświęcone penetracji problemów nurtujących młode pokolenie, ukazujących różnorodne postawy wobec aktualnych wydarzeń, rozstrzygających kwestie dobra i zła, etc.”
Na rozruch, od jesieni 2002 r., wspólnie z TEATREM ANTRAKT z Wałbrzyskiego Ośrodka Kultury, realizowany był spektakl „Światłem po oczach” wg poezji wałbrzyskiego twórcy Henryka Króla. W listopadzie 2002 r. rozesłaliśmy do szkół średnich pismo o tworzeniu TEATRU EDUKACYJNEGO zapraszając na cykl zajęć dla uczniów i nauczycieli; 16 grudnia 2002 r. odbyło się pierwsze spotkanie zainteresowanych (przy okazji prezentacji TEATRU EDUKACYJNEGO z Dzierżoniowa), na którym wyjaśniliśmy ideę i przyjęliśmy pierwszych uczestników zajęć. Zajęcia rozpoczęliśmy w styczniu 2003 r. I tak poszło!
Jak i po co trwa?
Uczestnicy, którzy pojawili się w TEATRZE EDUKACYJNYM, wcale nie zamierzali po kilku miesiącach zajęć rozstawać się ze sobą i z teatrem, który ich więź zapośredniczył. Wkrótce wyłoniła się spośród nich grupa PRZYJACIÓŁ TEATRU, która wolała pisać niż występować na scenie – dała początek późniejszym CIENIOM TEATRU, grupie zainicjowanej przez Katarzynę Migdałowską. Kolejne grupy adeptów tworzyły osobne formacje warsztatów. I tak wkrótce TEATR EDUKACYJNY przemianował się w Młodzieżowe Studio Teatralne CZARNA SALA (rozpoczynaliśmy pracę w salce z dziurawą podłogą), to Studio zaś z nowym naborem zamieniło się w MAGAZYN WYROBÓW TEATRALNYCH (przeniesiono nas potem do opróżnionego magazynu gospodarczego), by w sezonie 2006/2007 ostatecznie przyjąć miano TRZECI TEATR (zyskaliśmy swoje pomieszczenie, tzw. Bunkier i Scenę Kameralną do pracy). Konotacje tej ostatniej nazwy są rozmaite: „Dwa teatry” to tytuł najbardziej znanego dramatu Jerzego Szaniawskiego (patrona Teatru Dramatycznego) w Wałbrzychu – Trzeci wkradał się pod ojcowskie skrzydła.
Grzegorz Stawiak
Z powodu ochrony przed spamem Twój komentarz zostanie wyświetlony po akceptacji przez administratora strony.
