Nie zwalniamy tempa! Jesteśmy w połowie marcowych premier – za nami HA(E)USER i RITA, przed nami PILNIE KUPIĘ BIOGRAFIĘ (19.03.) oraz ORFI (26.03.).
Spektakl PILNIE KUPIĘ BIOGRAFIĘ rozpoczyna wielowątkowy projekt PORCELANA JEST KOBIETĄ, który wpisuje się w obchody ROKU KOBIET w Wałbrzychu. Głównym tematem poszukiwań artystycznych jest przemysłowe dziedzictwo miasta – szczególnie produkcja porcelany na wielką skalę. Teatr pragnie przywrócić pamięć o cichych bohaterkach lokalnej społeczności wałbrzyskiej – pracownicach zakładów porcelany. Twórcy pragną zwrócić uwagę, że próba budowania tożsamości historycznej Wałbrzycha bez uwzględnienia kobiecej narracji jest zwyczajnie niepełna i przekłamana. PILNIE KUPIĘ BIOGRAFIĘ to spektakl, którego zadaniem jest zainicjowanie rozmowy o utraconym dorobku miasta. W spektaklu zobaczymy dwójkę aktorów: Joannę Łaganowską i Mikołaja Krzeszowca. Premiera: 19 marca na Scenie Kameralnej oraz w streamingu online. Warto zwrócić uwagę, że będzie to spektakl z napisami w j. angielskim, przygotowanymi specjalnie dla wszystkich zagranicznych gości Teatru. Kolejne pokazy 20 i 21 marca.
Spektakl związany jest z cyklem działań międzynarodowego projektu “Historia znikania – scenograficzna dekonstrukcja pamięci”, opierającego się na współpracy Norweskiej Akademii Teatralnej (NTA) / Østfold University College, Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu oraz Muzeum Hutnictwa w Chorzowie i realizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Komentarze widzów:
Kolejny spektakl wałbrzyskiej sceny, wpisujący się w rekonstruowanie narracji o skomplikowanej tożsamości tego miasta . Tym razem w ramach międzynarodowego projektu “Historia znikania – scenograficzna dekonstrukcja pamięci”, twórcy spektaklu czyli KOLEKTYW DLA WYSPY HÅØYA przypominają przemysłowe dziedzictwo Wałbrzycha czyli fabryki porcelany i zatrudnione w nich kobiety. O ile bowiem pamięć o górnikach i kopalniach trwa, o tyle wspomnienie o pracownicach fabryk porcelany zanika.
Dwoje aktorów Joanna Łaganowska i debiutujący na wałbrzyskiej scenie jako aktor etatowy Mikołaj Krzeszowiec snują barwną opowieść w formie mockdokumentu nie tylko o zapomnianym „ białym złocie Wałbrzycha „, lecz także o historii tego miejsca, gdzie po wojnie obok autochtonów pojawili się nowi mieszkańcy i o zapomnianym udziale w tej historii kobiet. Autorzy spektaklu przywołują autentyczne postaci : Alinę Pieńkowską, Henrykę Krzywonos, Kazimierza Karabasza, Juliana Dziedzinę, lecz także rzesze anonimowych kobiet, które po prostu chciały godnie żyć i ich późniejsze /po zamknięciu fabryk porcelany/ niełatwe losy. To swoista rekonstrukcja wałbrzyskiej herstory . Opowieść o strajku, który staje się dla wielu pracownic przeżyciem wręcz mistycznym przywraca mit o kobiecej solidarności i sile wspólnoty, ale historia o upadku zakładów przypomina, że pracownice zakładów porcelany znalazły się po stronie ofiar reform. Spektakl ma także elementy komediowe, jak śląski monolog Krzeszowca o białej plombie z porcelany czy monolog Łaganowskiej jako córki . Są też odniesienia do „ tu i teraz „ czyli scena tłuczenia talerzy .
No i jest też oczywiście energia „ żywego „ spektaklu teatralnego, z interakcją, przepływem energii, dynamiką między bohaterami i publicznością.