O projekcie:

PAMIĘTNIKI WAŁBRZYSZAN: FOTOPLASTIKON i CHODŹCIE, ZBUDUJEMY SOBIE EINE STADT [fantazja historyczna na dwa głosy] to dyptyk złożony z rozwiniętych inscenizacyjnie czytań performatywnych Pamiętników wałbrzyszan, zaprezentowanych podczas XIV Dni Dramaturgii we wrześniu 2013 roku. Wybrane spośród czterech szkiców realizacje stanowią efekt autorskiej pracy młodych dramaturgów nad wspomnieniami mieszkańców miasta. Zgłoszone przeszło dekadę temu na Konkurs Powiatowej Biblioteki Publicznej w Wałbrzychu zapiski, stały się dla twórców inspiracją do opowiedzenia ,,swoich” historii i zbadania fenomenu pamięci. PAMIĘTNIKI WAŁBRZYSZAN to gra w teatralne memory. Prawdziwe i zmyślone – spotkania.

Fotoplastikon

Współautorstwo tekstu i reżyseria: Aśka Grochulska
Współautorstwo tekstu i dramaturgia: Magda Kupryjanowicz
Asystentki: Kora Gałązka, Nikola Olszak
Kostiumy: Dorota Nawrot
Muzyka: Piotr Burczyn
Ilustracja: Julia Mirny
Video: Arek Biedrzycki

OBSADA:
Irena Wójcik, Ewelina Żak, Jaśmina Polak [g], Dariusz Skowroński, Piotr Tokarz

o spektaklu:

Fotoplastikon jest rozwinięciem reportażowego projektu Aśki Grochulskiej, w ramach którego reżyserka zaaranżowała spotkanie aktorów Teatru w Wałbrzychu z autorami konkursowych wspomnień, bądź też – gdy nawiązanie kontaktu nie było już możliwe – z ich bliskimi.

Podczas prowadzonych wówczas rozmów nieme zapisy i dzienniki nabierają  szczególnego emocjonalnego zabarwienia. Informacje z dzienników zostają uzupełnione o nieznane fakty, zaś wśród teatralnych rekwizytów znajdują się autentyczne zdjęcia i pamiątki autorów.

W teatralnym laboratorium, aktorzy przyjmują role ekspertów od wspominania, czytających, cytujących i komentujących zapisy mieszkańców Wałbrzycha. Przyglądają się powtarzającym się w tekstach motywom, badają rodzaj stosowanej w nich narracji, próbują zdefiniować cechującą je ulotną kategorię nostalgii. Tematem zdarzenia staje się nie to, co się pamięta, ale jak się pamięta…

Chodźcie, zbudujemy sobie eine stadt [fantazja historyczna na dwa głosy]

Tekst: Jan Czapliński
Reżyseria: Aneta Groszyńska
Muzyka: Marcin Liweń
Obsada:
Sara Celler – Jezierska, Piotr Mokrzycki

o spektaklu:

Tytuł tekstu to cytat z Księgi Rodzaju. Chodźcie, zbudujemy sobie eine Stadt próbuje opowiedzieć powojenne Genesis Waldenburga/Wałbrzycha. Wałbrzyska wieża Babel rozbrzmiewała wtedy językami świata: niemieckim, litewskim, jidysz, francuskim. I polskim. Chodźcie… to opera o budowniczych, wygnańcach i rezydentach tej wieży. To malownicza fantazja o tym, jak wieża runęła. O tym, co się stało, że został tylko: polski. Co trzeba było przehandlować, co zabrać i co stracić – żeby miasto było nasze. To wierutne kłamstwo na temat spotkań, które nigdy się nie odbyły. Chociaż mogły. To relacja z dealu, w wyniku którego – jesteśmy. Bo przecież chodzi o deal. Choćby nie wiem jak pięknie do siebie mówić – zawsze chodzi o deal.