Komentarze widzów:

• Jola

  1.03.2014 godz. 23:00

  Rozalia niestety znowu zakatarzona .( Scena z żydowska terrorystką niestety wypadła idiotycznie z powodu braku opanowania śmiechu przez samych aktorów.a tu akurat do śmiechu nie było.jeśli tak dalej pójdzie stracicie zaufanie pozostałej jeszcze przy teatrze garstce widzów, bo na wielu nie możecie już liczyć .Niestety proponowane spektakle są coraz gorsze. a aktorzy mało profesjonalni.

• ala

  2.03.2014 godz. 22:09

  Kolejny poruszający spektakl. Nieoczekiwane zmiany sytuacji. Aktorstwo na najwyższym poziomie. Polska rzeczywistość jest taka jak w sztuce – strasznie
  i śmiesznie. Polecam obejrzenie przestawienia osobom, które nie boją się wyzwań i potrafią docenić wysiłki aktorów, którzy muszą przekazać, nam widzom, wizję reżysera. Uważam, że nasz Teatr ma wybitny i utalentowany zespół aktorski, jeden z najlepszych w Polsce.

• Kajko

  3.03.2014 godz. 9:10

  „Opowieści plemienne” opisują świat i nie ma znaczenia w jakim ów świat znajduje się punkcie historycznym, ważna jest w tym świecie jedynie rola człowieka, jego emocjonalny stan i gotowość. Żonglując cytatami z Kieślowskiego i oprawiając je w nutę ironii [ kino moralnego niepokoju] postawiono widzom pytanie o ich kondycję moralną i zwykłą człowieczą zdolność do miłości. A sytuacja jednostki nigdy nie była łatwa, wszak w sytuacji tragicznej zawsze jest samotny – patrz scena na basenie – samotność kobiety i jej dylemat – dokonać aborcji, czy zranić męża. Znakomita rola Sary Celler-Jezierskiej, która z pełnego skupienia wchodzi gładko w postać Krystyny Jandy udzielającej wywiadu o roli i funkcji współczesnego teatru.
  Zbudowany jak kolaż obraz świata, świata chaotycznego, rozdartego ludzkimi ideami, religiami, pragnieniami i potrzebą miłości. I miłość ta zwycięża. Polak przyznaje, że kocha Żydówkę, Kukuczka kocha nienarodzone, nie swoje dziecko. Tylko Szaman Mazowiecki zmultiplikowany nie potrafi ogarnąć rzeczywistości i nie będzie drugiego expoze.
  Za wschodnią granicą szerzy się chaos. Jesteśmy o krok od wojny. Dlaczego? Bo ścierają się ludzkie potrzeby, pragnienia, w których zwyczajnie zabrakło miłości. Jednak ktoś będzie chciał miłością to usprawiedliwić, miłością do ojczyzny, do narodu, nie ważne kto. Bo nie będzie mowy o miłości do człowieka bez względu na jego pochodzenie. Jest więc na świecie antysemityzm, antypolonizm itd. Nie potrafimy w człowieku kochać drugiego człowieka. To przekracza nasze plemienne zdolności. Bo człowiek wciąż siedzi przy plemiennym ognisku choć pod sztandarem Unii Europejskiej i wciąż z nieufnością do innych nacji.
  „Opowieści plemienne” to mądry, wypełniony pozytywna energią spektakl, bo zostawia nadzieję, że kiedyś radością będzie dla każdego dotknąć ciężarny brzuch przyszłej matki, a radość ta uczyni bezzasadnymi pytania o plemienną przynależność ciężarnej, nienarodzonego dziecka, czy jego ojca. To spektakl dla dojrzałych, wrażliwych i myślących, idiotów w teatrze nie nie trzeba, poza nim jest ich wystarczająco dużo.

• kala

  15.06.2014 godz. 18:12

  Jola- śmiech był celowy, jak mówi sama Rozalia Mierzicka w wywiadzie dla e-teatr, kwestia żydowskiego terrorysty jest żywcem wzięta z youtuba, jest żartem.

• wiktor

  7.09.2014 godz. 14:39

  :(

• ziqzaq

  20.02.2015 godz. 22:33

  trudny w odbiorze ale warty obejrzenia spektakl

• kate

  21.02.2015 godz. 21:59

  Niestety to nie jest teatr, jaki lubię. Na scenie totalny bałagan, zarówno scenograficzny, jak i aktorski. Nagość na scenie niekoniecznie potrzebna. Ogólnie spektakl trudny w odbiorze, nie pomaga także to, że grany na scenie kameralnej, gdzie jest gorąco i duszno. Była to moje pierwsza wizyta w Teatrze Dramatycznym po kilkunastu latach i jestem nieco zawiedziona, ponieważ spodziewałam się dużo większej uczty duchowej, a to co otrzymałam to zaledwie filiżanka słabego espresso. Przykre.